Godziny otwarcia
Taras Widokowy na XXX piętrze czynny jest codziennie w godz. 10.00 – 20.00
Od maja do września w każdy piątek i sobotę czynny jest Taras Nocą w godz. 20.00 – 23.30
W grudniu świąteczny Taras Nocą w piątki i soboty w godz. 20.00 – 22.00
14 lutego w Walentynki w godz. 20.00 – 22.00
Kasa biletowa czynna jest zawsze w godzinach otwarcia Tarasu.
Cennik
- 20zł/os – bilet normalny
- 15zł/os – bilet ulgowy
- 12zł/os – bilet rodzinny
- 22zł/os – bilet nocny
Informacje praktyczne
Kontakt
+48 22 656 76 00,
e-mail: informacja@pkin.pl
Adres
plac Defilad 1, 00-901 Warszawa
Co warto wiedzieć o tym gmachu? Dlaczego zwiedzanie Warszawy nie może się obyć bez wizyty w tym miejscu?
Pałac Kultury i Nauki – najważniejsze wiadomości na jego temat
Pałac Kultury i Nauki to jeden z najciekawszych gmachów, jakimi może się pochwalić Warszawa. Jest to jeden z najwyższych budynków użytkowych w Polsce i w Europie, który – ze względu na okoliczności powstania – do dziś wzbudza bardzo dużo emocji. Pałac ten jest monumentalną pamiątką z czasów przyjaźni polsko-radzieckiej oraz prezentem od samego Józefa Stalina. I choć wiele osób krytykuje ten obiekt, traktując go jako symbol komunizmu w Polsce, dla wielu osób jest to miejsce służące polskiej kulturze oraz zabytek, obok którego nie można przejść obojętnie.
Pałac Kultury i Nauki wita gości przyjeżdżających do stolicy pociągiem, pojawia się jako tło w wielu filmach, nie brak też wzmianek na jego temat w polskich powieściach, których akcja toczy się w Warszawie. Pałac ten, bez względu na emocje polityczne, intryguje, a możliwość jego zwiedzenia w czasie wycieczki po Warszawie okazuje się dla wielu osób wspaniałą przygodą.
Lew Rudniew: ojciec Pałacu Kultury i Nauki
Kto chce poznać lepiej dzieje tego obiektu, ten powinien nieco więcej uwagi poświęcić człowiekowi, który opracował jego projekt. Był nim radziecki architekt, Lew Rudniew, żyjący w latach 1885-1956. Absolwent carskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, w Warszawie miał okazję gościć jeszcze przed wybuchem I wojny światowej, kiedy to polska stolica znajdowała się w zaborze rosyjskim.
W swej karierze Rudniew był m. in. wykładowcą akademickim, związanym z ASP w Petersburgu oraz Moskiewskim Instytutem Architektury. Skupiony na pracy naukowej, nie projektował zbyt wiele, jednak po wojnie jego wiedza i umiejętności miały stać się dla Związku Radzieckiego ważnym narzędziem w szerzeniu swej ideologii. Socrealistyczna architektura, kojarzona z kolumnami, ciekawymi dekoracjami oraz elementami nawiązującymi do klasy robotniczej, miała tu odegrać bardzo ważną rolę.
O drapaczach chmur słów kilka
Socrealizm oraz oddziaływanie przez sztukę na społeczeństwo to jedno zagadnienie, bardzo ważne w przypadku takich budowli, jak warszawski Pałac Kultury i Nauki. Drugim tematem, któremu warto poświęcić nieco uwagi w trakcie zwiedzania pałacu, są…drapacze chmur. Moda na nie narodziła się w drugiej połowie XIX wieku, nie w Rosji, lecz w Stanach Zjednoczonych. To właśnie tu powstały pierwsze wieżowce, na których wkrótce zaczął się wzorować cały świat. Do pierwszych drapaczy chmur zaliczają się takie obiekty, jak Municipal Building z 1914 toku, liczący sobie 40 pięter i prawie 170 m wysokości czy nowojorski hotel Savoy – Plaza Hotel z 1927 roku.
Z czasem moda na drapacze chmur dotarła też do Związku Radzieckiego, na terenie którego już przed II wojną światowa powstawały budowle zadziwiające swą wysokością. W gronie moskiewskich wieżowców wyróżnia się obiekt wzniesiony przy Kotlarskiej Nadbrzeżnej (1938). Po wojnie Moskwa wzbogaciła się m. in. o potężny gmach Ministerstwa Spraw Zagranicznych z lat 1948-1953 oraz o wieżowiec służący jako siedziba Ministerstwa Rolnictwa z 1953 roku. Hotel Ukraina, gmach Uniwersytetu im. Łomonosowa – wszystkie te obiekty połączyła nie tylko znaczna wysokość, ale i znaczne podobieństwo do warszawskiego PKiN.
Pałac Kultury i Nauki w Warszawie
Warszawska perełka socrealizmu, czyli Pałac Kultury i Nauki, został oddany do użytku 22 lipca 1955 roku. Utrzymany w stylu typowym dla moskiewskich budowli, wzbogacony został o cechy typowe dla sztuki polskiej. By PKiN mógł powstać, należało przygotować teren. W tym celu wyburzono lub rozebrano resztki kamienic. Ile ich było? Blisko 200. Na pozyskanym w ten sposób placu zaczęła powstawać budowla, w której bryle styl socrealistyczny połączył się z polskim historyzmem.
Od samego początku gmach ten zadziwiał swym ogromem. PKiN to najwyższy budynek w Polsce, który wraz z iglicą liczy sobie 237 m wysokości. Pałac ten ma 42 piętra, a w jego murach kryje się ponad 3 tysiące pomieszczeń. Na 30 piętrze, na wysokości 115 metrów, czeka najważniejsza atrakcja – taras widokowy, z którego można podziwiać wyjątkową panoramę Warszawy. Kina, teatry, muzea – oto atrakcje, jakie czekają dodatkowo w murach tego gmachu. W Sali Kongresowej od lat organizowane są ważne imprezy, dzięki którym PKiN wciąż godnie służy mieszkańcom Warszawy. W jego murach od kilki dziesięcioleci organizowane są Międzynarodowe Targi Książki, które przyciągają tu miłośników literatury z różnych zakątków świata.
Widok z tarasu widokowego
Choć Pałac Kultury i Nauki wzbudza wiele skrajnych emocji, bez wątpienia zalicza się do tych obiektów, z którymi kojarzona jest Warszawa. W czasie wycieczki po tym mieście z pewnością warto uważniej przyjrzeć się tej budowli, zwiedzić Muzeum Techniki oraz spojrzeć na miasto z góry, korzystając z tarasu widokowego. Dzięki temu zwiedzanie Warszawy stanie się ciekawsze, a wizyta w tym mieście na dłużej zapisze się w pamięci gości.Pałac w Rogalinie