Na terenie Polski znajduje się mnóstwo interesujących kościołów o ciekawej historii. Zdecydowana większość to świątynie rzymskokatolickie. Zlokalizowany w Karpaczu kościół Wang, nazywany również świątynią Wang jest jednak miejscem bezapelacyjnie wyjątkowym. Tym, co rzuca się w oczy na pierwszy rzut oka jest zastosowanie zupełnie innych rozwiązań architektonicznych i zdobniczych niż te z którymi zazwyczaj mamy do czynienia w przypadku polskich kościołów. Różnice te wynikają z tego, że choć świątynia znajduje się w Polsce nie jest bynajmniej polskim kościołem.
[rev_slider alias=”wang”]
Kościół Wang – nazwa
Jej nazwa – Wang pochodzi od norweskiej miejscowości Vang w której została wzniesiona na przełomie XII i XIII w. Służyła Norwegom aż do XIX w., kiedy to okazała się zbyt mała dla rosnącej liczby parafian. Aby zdobyć pieniądze na budowę nowej świątyni parafianie przeprowadzili dość karkołomną operację – sprzedali zabytkowy kościół królowi pruskiemu Fryderykowi Wilhelmowi IV. Świątynia została rozebrana na części, spakowana do skrzyń, załadowana na statek i przewieziona do Berlina. Pierwotnie miała stanąć na Wyspie Pawiej w okolicach Berlina, król jednak zrezygnował z tej lokalizacji na rzecz Karkonoszy. Był to ukłon w stronę tutejszych ewangelików którzy nie mieli gdzie odprawiać nabożeństw. Świątynia Wang trafiła więc do Karpacza gdzie po dziś dzień służy ewangelikom.
Sosna norwerska podstawowym budulcem
Kościół Wang to niezwykle cenny zabytek. Wykonany został z sosny norweskiej według najlepszych skandynawskich wzorców – o skuteczności metod konserwatorskich i trwałości samego drewna niech świadczy fakt, że budowla nadal stoi i pełni swoją funkcję, co więcej – cały czas jest w stanie zachwycić każdego kto ją odwiedzi.
Wśród zdobiących kościół ornamentów znajdziemy wiele pamiątek po ludziach którym pierwotnie służyła – nad portalem możemy zobaczyć pismo runiczne, którego znaczenie nie zostało do końca wyjaśnione – najprawdopodobniej stanowi informację o tym kto jest autorem portalu. Na półkolumnach znajdziemy również wyrzeźbione twarze Wikingów. Część wyposażenia pochodzi z XIX w., między innymi dębowy krzyż autorstwa rzeźbiarza Jakuba z Janowic.
[mapsmarker marker=”55″]
Podziel się opinią